De biogasindustrie verkondigt dat het winnen van energie uit mestvergisting dé oplossing is voor de huidige mestproblematiek en energieonafhankelijkheid. Het groene gas lijkt te mooi om waar te zijn en ons nieuwste onderzoek laat zien dat dit inderdaad het geval is.
Terwijl de Europese Unie van plan is om de biomethaanproductie op te schalen van jaarlijks 4,2 miljard kubieke meter (bcm) naar 35 bcm in 2030, gaat de industrie ervanuit dat eenderde hiervan uit mest geproduceerd wordt. Nieuw bewijs laat zien dat de sterke toename van megastallen voor de productie van biogas en biomethaan in heel Europa, sterk gefinancierd door publieke subsidies, volledig in strijd is met de noodzaak om de veehouderij en vleesconsumptie drastisch te verminderen. Terwijl de noodzakelijke overgang naar meer plantaardige consumptiepatronen recent nog werd bevestigd door de Strategic Dialogue on the Future of EU Agriculture, is het des te zorgwekkender dat het huidige biomethaanbeleid dergelijke positieve ontwikkelingen en de klimaat- en volksgezondheidsdoelen juist tegenwerkt.
Het rapport Biomethane from manure: a curse, not a cure laat zien dat Europa’s grootschalige inzet op biomethaan:
-
- Nieuwe finaciële maatregelen en regelgeving creëert om de veehouderij in stand te houden en uit te breiden, terwijl een drastische vermindering van zowel de productie als consumptie noodzakelijk is om de milieu- en volksgezondheidsdoelen van de EU te halen en de opwarming van de aarde onder 1,5°C te houden.
-
- Het de afhankelijkheid van aardgas slechts vervangt voor een afhankelijkheid van veevoer afkomstig van andere continenten, met name uit het mondiale zuiden. Deze verschuiving plaatst de EU in een afhankelijke positie en draagt bij aan neokoloniale vormen van uitbuiting.
-
- In tegenspraak is met belangrijke EU-beleidsmaatregelen, zoals de EU Nature Restoration Law en de Deforestation-free products Regulation.
-
- Het de mogelijkheid voor meer diversiteit op het platteland ondermijnt en daarnaast de oneerlijke machtsverhoudingen verergert door de concurrentie om land te vergroten.
Francesca Magnolo, onderzoeker en technisch expert van het rapport zegt: “Een van de zorgwekkende gevolgen van de stormloop op biomethaan is dat onze afhankelijkheid van aardgas nu vervangen wordt door een nieuwe afhankelijkheid, namelijk die van veevoer afkomstig uit het mondiale zuiden. Dit houdt destructieve neokoloniale vormen van uitbuiting in stand. Maar ook binnen de EU komen sociale rechtvaardigheidskwesties naar voren. Bewoners in de buurt van biomethaan-producerende boeren vrezen voor de toenemende afvaltransporten en de bijkomende vervuiling. Momenteel worden deze zorgen genegeerd. Tegelijkertijd neemt de concurrentie om land toe en worden daarmee de kosten voor boeren steeds hoger.”
Frank Mechielsen, directeur van Feedback EU, benadrukt: “Dit rapport laat de biomethaanbubbel barsten en laat zien wat het daadwerkelijk is: een vloek, geen zegen. We vragen om een onmiddellijke stop op de uitbreiding van de industriële veehouderij en roepen beleidsmakers op om prioriteit te geven aan het stimuleren van een meer plantaardig dieet. Wat we nu nodig hebben zijn gecoördineerde EU-energie- en voedselbeleidsmaatregelen voor een systemische en rechtvaardige verandering in onze voedselsystemen.”
